Misjonarze klaretyni to kapłani, bracia i klerycy prowadzący życie wspólne na wzór wspólnoty Apostołów, którzy usiłują osiągnąć ewangeliczną doskonałość naśladując Jezusa Chrystusa poprzez praktykę rad ewangelicznych. Duchowość apostolska klaretynów ukierunkowana jest na misjonarską posługę Słowa Bożego. Nie identyfikując się z żadnym szczególnym apostolatem, podejmują oni ewangelizację i reewangelizację środowisk zaniedbywanych w duszpasterstwie zachowawczym, celem budowania Kościoła i świata jako wielkiej braterskiej rodziny miłości. Zadanie to realizują poprzez ewangelizację bezpośrednią, przede wszystkim wędrowną (misje ludowe i „ad gentes”, rekolekcje parafialne, katecheza dorosłych i dzieci), oraz pośrednią (promocja i przygotowanie świeckich ewangelizatorów, rekolekcje zamknięte, działalność dydaktyczno-naukowa i wydawnicza), według kryterium tego co najbardziej konieczne, potrzebne i skuteczne.

Głównym źródłem duchowości klaretyńskiej jest „Autobiografia” św. Antoniego Klareta, która obok dokumentów XVII kapituły generalnej (1967) analizujących charyzmat zgromadzenia, oraz wytyczającej kierunki jego realizacji karty programowej XIX kapituły generalnej „La misión del Claretiano hoy” (1979), współstanowi doktrynalną bazę dostosowanych do posoborowej odnowy Konstytucji (1987) i Dyrektorium (1999).

Klaretyni są misyjnym zgromadzeniem zakonnym na prawach papieskich, określanym jako instytut mieszany (ani klerycki, ani laicki: tożsamością klaretyna jest bycie misjonarzem), którego członkowie cieszą się wstawiennictwem i oddają szczególną cześć Niepokalanemu Sercu Najświętszej Maryi Panny. Zgodnie z definicją założyciela:

„Synem Niepokalanego Serca Maryi jest ten, kto płonie miłością i rozpala nią wszystko na swej drodze. Kto skutecznie pragnie i wszelkimi środkami usiłuje rozpalić wszystkich ludzi ogniem Boskiej miłości. Nic go nie odstrasza, raduje się w niedostatku, podejmuje trudy, chętnie się poświęca, znajduje upodobanie w oszczerstwach i radość w udrękach. Myśli wyłącznie o tym jak naśladować Jezusa Chrystusa w modlitwie, pracy i cierpieniu, zawsze i jedynie starając się o większą chwałę Boga i zbawienie dusz.”



Więcej na www.klaretyni.pl